Leerlingenvervoer; regels zijn regels, 3 km is 3 km

“Van Maaierstraat naar Fleringerbrink is 2,9 km” , zegt de moeder. “Nee”, zegt de Gemeente, “2,8 km”.

De grens om busvervoer te krijgen ligt bij 3 km en er mag een marge van 3 procent worden gehanteerd. In het eerste geval, de meting van de moeder dus, zou het net binnen de (marge) regels zijn en in het tweede geval, van de gemeente dus, net niet. Bijkomend is, de schoolbus rijd de route en heeft zelfs lege zitplaatsen. De moeder heeft door allerlei zaken grote problemen om haar kind op tijd op school te krijgen en vraagt om begrip en enige souplesse. Alle argumenten worden door de ambtenaar van tafel geveegd onder het mom van: ‘regels zijn regels’.
Een commissielid en naamgenoot van mij vraagt aan de ambtenaren of er dan tijdens de winterperiode een mogelijkheid is om tijdelijk één van de lege plaatsen in bus te mogen bezetten. Het resolute antwoord luidt: ‘Nee’. Uitspraak binnen een week!!

Is dit nu ONBEGRIP of ONWIL ik kan het niet zeggen. Wel weet ik dat wij als Raad pleiten voor ‘maatwerk’ maar dat woord is bij de ambtenaren nog niet geland, want; eerst een afwijzing, dan beroep, dan hoorzitting, dan moet nu aansluitend eerst nog over worden nagedacht met meerdere ambtenaren, dan moet er over worden vergaderd en vervolgens zal er dan waarschijnlijk schriftelijk op worden geantwoord.

Kortom wat dan uiteindelijk een discussie over 100 meter en regeltjes allemaal weer gaat kosten, daar praat niemand over. Maar met de kosten was de lege plaats in de bus zeker betaald geweest, was er een moeder blij en tevreden geweest en het belangrijkste dan hadden we een kind wat blij, tevreden en veilig van en naar school had kunnen gaan!!