Het AZC Eschmarkeveld;

Het dossier AZC is bijna alle stations in de politieke arena gepasseerd. Afgelopen maandag hebben 14 insprekers en 25 geïnteresseerden de AZC behandeling gevolgd in het stadhuis. Het stadhuis waar ruim 200 klapstoeltjes in gereedheid waren gebracht. Het stadhuis waar in de burgerzaal een groot scherm stond opgesteld en er een karrenvracht aan beveiligingsmensen en politie aanwezig waren. Kortom, slechts een fractie van de vorige editie. Enerzijds bracht dit vertwijfeling teweeg want hoe kan het zijn dat er ruim 3200 bezwaren zijn aangeleverd enkele weken ervoor?

De simpele verklaring is dat men zich massaal op “uit” gezet voelt. Het vertrouwen is men kwijt, de moed is men verloren, boosheid speelt parten en ga zo maar door. En niet omdat men zijn zin niet krijgt, maar wel omdat wij als gemeenteraad maar door denderen. Eenrichtingsverkeer, wel met de beleefdheid om te luisteren naar de ander, maar vervolgens gewoon door op één en hetzelfde spoor. Onvermurwbaar, weinig tot geen empathie, partijdiscipline in welke vorm dan ook die ervoor zorgt dat men vasthoudt aan en geen voortschrijdend inzicht durven tonen met en om bepaalde zaken anders aan te pakken. Nee 600 is 600, zelfs wanneer staatssecretaris Dijkhoff stelt dat opvang van groot belang is en de behoefte groot, maar dat centra van rond de 300 ook prima kunnen.

Het is exact die vraag die aanwonenden en omwonenden hebben gesteld. Men heeft door middel van inspreken getracht om het beste eruit te halen. Dat het AZC er komt dat hebben enkelen al wel geaccepteerd maar velen juist ook nog niet, maar dat wordt anders als het AZC er een stuk kleinschaliger komt. Veertien dappere insprekers traden afgelopen maandag met die strekking in hun pleidooi nogmaals op. Maar wederom kregen zij van een ruime meerderheid van de volksvertegenwoordigers nul op het rekest. En de simpele vraag van bewoners betrof in feite of men bereid is te verkennen of een opvang met een aantal van 300 ook mogelijk is.

De landelijke PvdA, die bij monde van D. Samsom een tijdje geleden in het clubgebouw van V.V. Avanti nog stelde dat zij halvering (dus 300) een reële optie vonden, dan staat daar de PvdA op lokaal niveau heel anders in. Coalitiepartij D66 deed nog wel de suggestie dat rond besluitvorming de keukentafelgesprekken met betrokkenen van grote waarde zijn. Ik ben blij dat ook zij in die overtuiging zijn, maar het zou dan ook fraai zijn om een eenduidig geluid van burgers in meer of mindere mate te vertalen in de raadszaal. Wij zijn immers de mensen die de ingrijpende beslissingen nemen voor een ander. Beslissingen die zo nu en dan een groot sociaal maatschappelijk effect hebben op de leefomgeving  van de burgers in onze stad. Wij zijn immers hun “volksvertegenwoordigers” en dat vertegenwoordigen dat kan en moet mijn inziens vaker op een andere manier. Gouden bergen kan ook de BBE fractie niet beloven, maar gehoor geven aan de wens om te verkennen of een kleiner aantal tot de mogelijkheden behoort, en dat in de tijd waarin alles met de dag veranderd wanneer het gaat om asielzoekers in ons land, dan is dat toch wel het minste wat wij kunnen doen…!